یادآن روز که درصفحه ی شطرنج غمت

شاه عشق بودم وباکیش رخت مات شدم

عشق داغیست که تامرگ نیاید نرود

 هرکه برچهره از این داغ نشانی دارد

من تمام هستی ام رادرنبرد باسرنوشت

                                             درتهاجم بازمان

                                                              آتش زدم

                                                                        کشتم...!

من بهارعشق رادیدم ولی باورنکردم

   یک کلام درجزوه هایم هیچ ننوشتم ...

     من زقصه ها پی مقصود های پوچ افتادم

...تاتمام خوبیها رفتند وخوبی ماند دریادم !

                           بهارم رفت....

                                        عشقم مرد.....

                                                  ویارم مراازیادبرد.......